Gdy Pobieranie wymazu z nosogardzieli służy do zbierania, pacjent powinien odchylić głowę do tyłu. Pobieranie wymazu z nosogardzieli nie jest pobierane w kierunku nozdrzy, ale prostopadle do twarzy i wychodzi ze wspólnej części nosa. Pobieranie wymazu z nosogardzieli należy dociskać możliwie najgłębiej, blisko dolnej ściany jamy nosowej. Po wejściu do nosogardzieli, gdy pojawia się wyraźne „czucie ściany”, należy ją delikatnie obrócić i wyjąć pionowo.
Podczas pobierania wymazu, jeśli występuje opór lub gdy badana osoba odczuwa wyraźny ból, nie wchodź gwałtownie, pobierając wymaz z nosogardzieli lekko do tyłu. W międzyczasie przed próbą wejścia dostosuj lekko kąt w płaszczyźnie strzałkowej.
Gdy Pobieranie wymazu z nosogardzieli stosuje się pobranie, operator może stać z boku i z tyłu osoby badanej, nie patrząc bezpośrednio w usta, w zasadzie nie występuje odruch gardłowy, tolerancja jest dobra, a ryzyko narażenia stosunkowo niskie. U poszczególnych osób po pobraniu próbki może wystąpić odruch kichania, który należy natychmiast zakryć łokciem lub chusteczką. U niewielkiej liczby pacjentów po pobraniu próbki może wystąpić niewielkie krwawienie z nosa, które zazwyczaj można zatamować samodzielnie. W razie potrzeby można zastosować wacik z adrenaliną, aby nieznacznie zmniejszyć miejsce krwawienia. Gdy Pobieranie wymazu z nosogardzieli służy do pobierania, może przebywać w nosogardzieli przez dłuższy czas w celu uzyskania bardziej wystarczającej ilości próbek.
Badania wykazały, że wskaźnik dodatni wymazów z nosa jest wyższy niż w przypadku wymazów z gardła, co oznacza, że skuteczność pobierania wymazów z nosa wrażliwych na wykrywanie wirusowych kwasów nukleinowych jest wyższa niż w przypadku wymazów z gardła. W praktyce klinicznej priorytetem powinno być pobieranie wymazów z nosa do badania wirusowych kwasów nukleinowych. Zmniejsza to liczbę pominiętych diagnoz i zmniejsza potencjalne narażenie pracowników służby zdrowia na wirusa.
